8 Lipca 2021 minister zdrowia wydał zarządzenie, na mocy którego powołał Zespół do spraw zmian w podstawowej opiece zdrowotnej. Miał być to organ pomocniczy szefa resortu zdrowia zajmujący się m.in. przygotowaniem koncepcji zmian dotyczących działania podmiotów podstawowej opieki zdrowotnej. W przekonaniu, przynajmniej części osób, które znalazły się w jego składzie, ciało to powinno zajmować się stworzeniem jasnej wizji przyszłego funkcjonowania POZ ale także opiniować i doradzać w sprawach aktualnych, a w szczególności związanych z pandemią COVID-19.

Pierwszym poważnym testem sprawczości organu pomocniczego Ministra Zdrowia miała być data 1 października 2021r określona w ustawie o podstawowej opiece zdrowotnej jako termin wejścia w życie opieki koordynowanej. Ustawa dość ogólnie opisuje ten proces ale termin został zapisany sztywno. Sposób wdrożenia tego narzędzia był dyskutowany w trakcie posiedzeń Zespołu ale ostatecznie swoją wersję przeforsowali przedstawiciele Narodowego Funduszu Zdrowia w postaci Zarządzenia 160/2022/DSOZ w sprawie warunków zawarcia i realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej  Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia. Projekt tej regulacji został pozostałym przedstawiony w trakcie posiedzenia telekonferencyjnego dzień przed wprowadzeniem jej w życie a prezentujący ją nie uwzględnili ostatecznie żadnych uwag i stanowisk jakie wygłaszali zebrani. Ogłoszone zarządzenie wzbudziło szereg kontrowersji, wymagających sprostowań ponieważ zapisy tej regulacji określają w sposób nieprecyzyjny zadania koordynatora. Ostatecznie obowiązuje w wersji złagodzonej innym zarządzenie 5/2022/DSOZ doprecyzowującym zapisy zarządzenia 160/2021/DSOZ.

Zespół w dalszych swoich pracach podejmował uchwały, w których rekomendował pożądane kierunki działania związane głownie z wprowadzaniem opieki koordynowanej. W międzyczasie powstawały projekty regulacji, które ingerowały w funkcjonowanie podstawowej opieki zdrowotnej. Niestety, projekty tych aktów prawnych nie były konsultowane z powołanym przez Ministra Zdrowia organem pomocniczym. W styczniu 2022r zostały podpisane przez szefa resortu zdrowia dwa rozporządzenia. Pierwsze z dnia 21 stycznia w sposób istotny zaburza funkcjonowanie wielu placówek POZ . Wprowadzając obowiązek osobistego badania pacjentów powyżej 60 roku życia,  których skierowano do izolacji w warunkach domowych w ciągu 48 godzin, doprowadza ono do ograniczenia czasu przyjmowania pacjentów z chorobami przewlekłymi, nieinfekcyjnymi. To spowoduje narastanie długu zdrowotnego. Następne rozporządzenie z dnia 28 stycznia sankcjonuje nierówność stron umowy zawieranej pomiędzy świadczeniodawcami a Narodowym Funduszem Zdrowia. Sytuacja automatycznego wpisania do umowy zarządzeń Prezesa NFZ i w konsekwencji, przy braku zgody, jej wypowiedzenie w ciągu 30 dni czyni niepewnym los placówek opieki zdrowotnej i uzależnia ich byt od woli monopolisty. To przełoży się niewątpliwie na liczbę świadczeń  oferowanych pacjentom w  tych podmiotach. Musi zostać zachowana ostrożność w podejmowaniu decyzji dotyczących inwestycji i wysokości tworzonej rezerwy finansowej. Te regulacje powstały poza Zespołem ds. zmian w POZ, nawet bez próby pozyskania jego opinii. Otrzymana w kuluarach MZ informacja o projekcie zarządzenia z dnia 28 stycznia sprowokowała uchwałę o braku rekomendacji organu pomocniczego dla takich zapisów tej regulacji. Bez efektu.

W obliczu takiej postawy Ministra Zdrowia oraz braku realnego wpływu na sytuację podstawowej opieki zdrowotnej trzej członkowie tego organu (dwóch przedstawicieli Federacji Porozumienie Zielonogórskie oraz przedstawiciel Kolegium Lekarzy Rodzinnych) złożyli rezygnację z udziału w pracach Zespołu.

Jacek Krajewski